با بالا رفتن سن، تولید کلاژن در بدن کاهش پیدا می کند. درمان های پلاسما پلکسر، تولید کلاژن سلول های فیبروبلاست را به شیوه ای ملایم و یکنواخت افزایش می دهند که در نهایت، منجر به سفت شدن پوست خواهند شد. پلاسما پلکسر برای درمان پلک های افتاده یا پف دار، زیر چشم های گود، پوست چروکیده، چروک بالا و دور لب، خطوط پنجه کلاغی (گوشه ی چشم) یا گوشت اضافی گوش بسیار مناسب است.
همین درمان می‌تواند تغییر رنگ پوست، زانتلاسما (دانه های زردرنگ نزدیک چشم) و برخی زائده های گوشتی، زگیل و خال را نیز از بین ببرد. در ادامه مطلب، کاربرد دستگاه پلاسما پلکسر را توضیح خواهیم داد.
چه زمانی می توان درمان پلاسما پلکسر را انجام داد؟
فرآیند درمان با استفاده از پلاسما درمانی پلکسر برای بسیاری از بیماری های پوستی راهی سریع و مؤثر است. کاربرد اصلی آن تقویت و سفت کردن پوست پیر شده یا آسیب دیده در اثر نور خورشید است؛ این روش، با تبخیر لکه های سطحی پوست، تولید کلاژن جدید را تحریک می کند. بنابراین اگر احساس می کنید پوست شما نیاز به تقویت دارد، می توانید برای مشاوره به یک پزشک زیبایی مراجعه نمایید.
کاربرد های دیگر دستگاه پلاسما پلکسر
بسیاری از بیماری های پوستی جزئی وجود دارند که هیچ درمان آسان و مؤثری غیر از درمان با دستگاه پلاسما پلکسر برای آن ها وجود ندارد. این روش درمان، برای درمان لکه های ناشی از بالا رفتن سن و تغییر رنگ پوست عالی است. همچنین می‌تواند خال های کوچک را از بین ببرد و به ویژه در از بین بردن زائده های گوشتی (علی الخصوص زائده های زیر بازو) مهارت بسیاری دارد. دستگاه پلاسما پلکسر می‌تواند میلیا (دانه های سفید کوچک اطراف چشم و گونه ها) و زانتلاسما را که پلاک های زرد دور چشم هستند را نیز از بین ببرد.
کاربردهای دیگر پلکسر:
- جوانسازی دور چشم
- جوانسازی دور دهان
- درمان چین و چروک و شلی پوست گردن
- لایه برداری چین و چروک گونه (میکروپیلینگ)
- جوانسازی ناحیه ی تناسلی
- از بین بردن تغییر رنگ (هیپرپیگمانتاسیون یا هیپوپیگمانتاسیون)
- درمان جای جوش (حالت های فعال و غیر فعال)
- درمان ترک پوستی (مخصوصاً هیپرتروفیک)
- پاک کردن تتو و میکروپیگمانتاسیون (درمان با روش های دیگر به دلیل محل قرارگیری آن مانند لب، پلک، ابرو دشوار است.)
- از بین بردن ضایعات پوستی خوش خیم (زگیل، فیبروم، کراتوز، زانتلاسما و غیره).
دستگاه پلاسما پلکسر چگونه میلیا و زانتلاسما را از بین می برد؟
به همان روشی که این دستگاه می تواند خال ها و رنگ پریدگی پوست را از بین ببرد، می تواند لک های ناخوشایند کوچک صورت مانند میلیا (دانه های کوچک سفید و سفت) و زانتلاسما (لکه های زردی که معمولاً در اطراف چشم دیده می شوند) را تبخیر کند. پلاسما پلکسر درمانی مؤثر و بی خطر برای این عارضه ها است و عموماً زخمی از خود به جای نمی گذارد. میلیا و زانتلاسما معمولاً در عرض 5 تا 7 روز از بین می روند.
مطلب مرتبط: پلکسر پلک چیست؟
چه چیزی در مورد دستگاه پلاسما پلکسر برای افراد جالب است؟
PLEXR (پلکسر) دستگاه مولد پلاسما است. این دستگاه منحصر به فرد نه لیزر است و نه یک اسکالپل و دستگاه فرکانس رادیویی، و تلاش برای درک مکانیسم پلکسر از طریق این سه فناوری اشتباه است. از دیدگاه فیزیک، «پلاسما» به عنوان حالت چهارم ماده (غیر از جامد، گاز و مایع) تعریف می شود و طبق گفته ی فیزیکدانان، می توان آن را به عنوان «گاز مایع» در نظر گرفت. پلاسما در واقع گاز یونیزه شده ای است که یون ها در آن آزادانه حرکت می کنند.
اصطلاح «یونیزه شدن» نشان می دهد که تعداد قابل توجهی از الکترون ها توسط اتم های مربوطه پاره شده و شعاع فعالی از میکروپلاسما ایجاد می کنند که به لطف اختلاف پتانسیل الکترومغناطیسی بین نوک دستگاه و بافت انسان، اجزای اپیدرم (کراتینوسیت ها) را «تجزیه» و تصعید می کند. (تصعید یک اصطلاح فیزیکی و به معنای انتقال مستقیم از حالت جامد به حالت گازی است.)
در عین حال، به دلیل انتقال حرارت انتخابی و متمرکز در زمان اثرگذاری پرتو میکروپلاسما بر روی بافت آسیب دیده، احتمال تحریک زیستی درم (لایه ی میانی پوست) نیز وجود دارد. به علت فرآیند تصعید در طول درمان، دود محسوسی تولید می شود. هنگام درمان، به علت سوختگی سطحی بر روی نقاط درمان شده لخته هایی تشکیل می شود که بعد از یک هفته جدا شده و اثری از کبودی یا اسکار برجای نمی ماند. این در نتیجه ی عملکرد بسیار کم عمق پلکسر است.
مزایای پلکسر
پلکسر روشی نسبتاً بی خطر است. این دستگاه کار خود را از طریق اپیدرم (لایه ی بیرونی پوست) انجام می دهد و فراتر از لایه ی پاپیلای پوستی نمی رود، مگر این که خود پزشک بخواهد به لایه های عمقی تر وارد شود. همچنین، جریان برق و آسیب حرارتی ندارد. به عنوان مثال در درمان های جوانسازی دور چشم، به دلیل عملکرد دقیق و متمرکز و عدم وجود جریان های نشتی، هیچ آسیبی به عصب بینایی و نواحی مجاور وارد نمی شود.
تفاوت بین پلکسر و دستگاه های دیگر
اسکالپل رادیویی یا دستگاه های فرکانس رادیویی (که مکانیسم کار آن ها از طریق جریان الکترومغناطیسی به خوبی شناخته شده است)، از بدن انسان به عنوان بخشی از مدار استفاده می کنند و در برخی موارد، التهاب پراکنده، کبودی یا زخم ایجاد می نمایند. الکتریسیته از طریق یون هایی که به طور طبیعی هم در بافت ها و هم در بخش مایع وجود دارند، انتقال می یابد و به همین دلیل کنترل آسیب حرارتی دشوار است. علاوه بر این، مقاومت پایین پایانه های عصبی (عصب بینایی) در برابر عبور بارهای الکتریکی به ویژه برای ایمنی، یک محدودیت محسوب می شود. به دلایلی که ذکر شد، پلکسر را می توان ایمن تر، دقیق تر و همه جانبه تر از باقی روش ها نام برد.
در واقع مقایسه ی پلکسر با اسکالپل رادیویی صرفاً براساس این واقعیت که هر دو عمل رفع ضایعات پوستی را انجام می دهند، چندان منطقی به نظر نمی رسد. لیزر نیز بر مبنای متفاوتی کار می کند؛ زیرا از فوتون ها که پرتو نوری منسجم، تک رنگ و کلوئیدی هستند استفاده می کند. این انرژی تا حدی توسط بافت به صورت انتخابی و مطابق با ضرایب مختلف جذب و شکست نور؛ جذب، شکسته و منعکس می شود. عملکرد و پاسخ درمانی روشی پیچیده است و به انتخاب طول موج، مدت تابش و قدرت لیزر بستگی دارد.
ترکیب های مختلف این پارامترها انرژی نور را به انرژی مکانیکی، حرارتی یا شیمیایی تبدیل می کنند. دما در لایه های اول سلول ها و سپس در لایه های زیرین افزایش می یابد. این لایه ها به یک اثر حرارتی دچار می شوند که منجر به گرم شدن کلاژن و در نهایت اثر مفید انقباض پوست و تحریک تشکیل فیبرهای جدید می شود. در صورتی که اثر حرارتی بیش از اندازه باشد، می تواند باعث آسیب به پوست و ایجاد سوختگی یا تغییر در جای زخم و اسکار شود.
پلکسر نور نیست؛ بنابراین لزومی ندارد که طول موج، کروموفورهای خاص یا ضریب جذب و شکست را در نظر گرفت. این بدین معناست که می توان روی هر بافتی از جمله بافت های نواحی پرخطر (مخاط، غضروف، پوست مودار) بدون هر گونه خطر ایجاد اسکار یا آسیب به بافت های مجاور، از پلکسر استفاده کرد. هر نوع پوستی صرف نظر از سطح ملانین آن، قابل درمان است. در مقایسه ی پلکسر با انواع لیزرها، این خطر در مورد لیزر وجود دارد که در بعضی از درمان ها نتواند بدون خطر آسیب حرارتی بسیار بالا انجام شود. برعکس، در روش پلکسر به خاطر عمل تصعید، بدون توجه به محتوای آب پوست بر روی هادی های خوب و ضعیف عمل می کند.
خلاصه ی تفاوت بین پلکسر و لیزر:
پلکسر در نواحی ناخواسته آسیب حرارتی ایجاد نمی کند، دوران نقاهت کوتاه تری دارد؛ زیرا التهاب آن کمتر است، تفاوت کمتری بین مناطق تحت درمان و سالم وجود دارد و خطر کمتری برای ایجاد تغییر رنگ (هیپر یا هیپوپیگمانتاسیون) خواهد داشت.
همچنین در این روش نیازی به استفاده از عینک عادی یا ایمنی (برای بیمار و پزشک) نیست، هیچ منع مصرف دارویی ندارد در حالی که بیماران باید شش ماه قبل از شروع درمان با لیزر ایزوترتینوئین را قطع کنند و خطر ایجاد بیماری های نقص ایمنی یا کلاژن نیز وجود نخواهد داشت. حتی نیازی به پروفیلاکسی تبخالی برای آکنه ها نیست و عواقبی که ممکن است پس از استفاده از لیزر رخ دهد، در مورد پلکسر موضوعیتی ندارد.
الهام تیزرویان دکتر زیبایی در سعادت آباد
